Достық туралы әңгіме

Достық туралы әңгіме

Бүгін мен жұмысымнан демалыс алып, өз ауылыма қайтып жетуге асықтым. Ата-анамды, туысқандарымды солай қатты сағындым, бір сөзбен, қысқа түсіндіре алмаспын. Бірақ бір сәтте көңілім қатты түсіп кетті. Себебі қалада өзімнің ең жақын досымды, серігімді, өз Ақжол күшігімді қалдырып кеттім-ау.Көршілер дұрыс қарамаса, тамағын бермесе деген ойлармен жолды жүріп келдім. Үш сағаттық жолдан кейін, әйтеуір жеттім. Өз үйімнің ауласына келіп, барлық қалжындар артта қалды. Балалық шағым, бірінші аяқ басқаным, алғаш сөздерім барлығы осы жерде басталды.Есікке жақындап, есікті қақтым. Ұзақ уақыт ешкім ашпады, тіпті алаңдап кеттім. Бірде есікті анам  ашты. Қуынғаным соншалық, не айтарымды білмей қалдым.

-Алия,балапаным, құлыным, үй ішіне кіре ғой-, деп анам қарсалды. Анамның нәзік, мейірімді даусын естіп, қуанып кеттім, жаман сағандым. Үй ішіне кірсем, ештене өзгермепті. Үш жасар бала болғанымда тұсқағазда шималап жасаған суреттеріме дейін сақталып қалыпты. Бір сәтте үйге әкем кірді.

– Алия, жаным қашан келіп едім-, деп сұрады әкем.

-Жаңа ғана-, деп жауап қайтардым.

-Келе ғой, шай іш, тамақтанып ал. Сондай ұзақ жолдан шаршаған боларсын-, деп әкем үстел басына  шақырды.Менім жағдайымды, жұмысымды, жалпы қаладағы өмірдің қалай екенін сұрады.Бір кезде әңгімелесу барысында менің Ақжолым туралы әңгіміе басталып кетті. Сол кезде менің есіміе түсіп, көршілеріме қоңырау шала бастадым. Бір рет, екінші рет, үшінші ретте әзер көтерді.Мен өз күшігім туралы сұрай бастадым, олар маған бәрі жақсы деп жауап берді.  Ақжолдың қалай екенің біліп,өзіме солай  риза болдым, жүк тұскендей сезіндім.Екі сағат жылдам өтті.көршілерім қонырау шала бастады. Не болғанын сұрасам, маған оның ұлып,ауырып, өзін жаман сезініп жатыр деген хабар берді. Мен бірден жинала бастап, шығып кеттім. Ата-анам асыққанымды байқап, мені ұстамады.Бірнеше сағаттан екен “Қош келдіңіз”, “Астана” деген белгіні көріп, үйге жетуге  асықтым.Қаланың басынан,соңына жетіп. Үйге келсем, шыныменен итімнің жағдайы жаман екен. Мүлдем ойланбастан дәрігерге асығып келдім. Бірнеше минут күтіп, дәрігер Ақжолды алып бөлмесіне кіріп кетті. Бір сағат күтіп, дәрігер шықты. Айтуы бойынша денсаулыққа қауіпті ештене жоқ жәй өзінің Алия атты иесің сағынып еді. Достық не екнін осы сәтте түсіндім. Осы күні әр жыл сайын мен өз ата-анама қонаққа барып, әр жылы осы оқиғаны күлкімен еске алып отырамын және де  Ақжолды өзіммен алуғка ұмытпаймын.