Шегіртке мен құмырсқа (И. А. Крыловтан)
Бұл мысалдан түйгенім «Қыстың қамын жазда ойла». Еңбек түбі береке дегендей құмырсқа қысқы азығын жазда ойлап, азық жинап, еңбек етеді.
Ал шегіртке болса, көңіл көтеріп, би билеп, ән салып, қызықпен секіріп жүреді. Солай көңіл көтеріп жүргенде жаздың кезінде барлық уақытын зая жібереді. Жаз бітіп, күз де келеді. Бұрынғыдай сауық – сайран салып, әндетіп жүретін мезгілдің уақыты емес. Салқын күзден тоңады, қарны ашады. Тамағы да жоқ. Шегіртке өкінеді. Бірақ одан пайда жоқ. Осылай күн өтіп, қыс та келеді. Жағдайы қиындап кетеді. Құмырсқадан көмек сұрайды. Құмырсқа шегірткеге ақылын айтады. Көңіл көтеріп, ән салып жүргенде қыс болатыны, тоңатының, аш болатыныңды білмедің бе? Деп ұрсады.
Сондықтан, алтын уақытымызды бағалап, шегірткенің іс әрекетін қайталамай, өзімізге жақсы түсінік алуымыз қажет. Көңіл көтеремін деп, ән саламын деп уақытты текке жібермей, ертеңгі күніміздің қамын жеп, ебек етуіміз керек.